Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r.o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określa zasady, warunki i tryb udzielania cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz organy właściwe w tych sprawach.

Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcowi udziela się ochrony przez nadanie statusu uchodźcy, udzielenie ochrony uzupełniającej, udzielenie azylu, udzielenie ochrony czasowej.

Cudzoziemcowi nadaje się status uchodźcy, jeżeli na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem w kraju pochodzenia z powodu rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do określonej grupy społecznej nie może lub nie chce korzystać z ochrony tego kraju.

Prześladowanie może polegać w szczególności na:

  • użyciu przemocy fizycznej lub psychicznej, w tym przemocy seksualnej;
  • zastosowaniu środków prawnych, administracyjnych, policyjnych lub sądowych w sposób dyskryminujący lub o charakterze dyskryminującym;
  • wszczęciu lub prowadzeniu postępowania karnego albo ukaraniu, w sposób, który ma charakter nieproporcjonalny lub dyskryminujący,
  • braku prawa odwołania się do sądu od kary o charakterze nieproporcjonalnym lub dyskryminującym,
  • wszczęciu lub prowadzeniu postępowania karnego albo ukaraniu z powodu odmowy odbycia służby wojskowej podczas konfliktu, jeżeli odbywanie służby wojskowej stanowiłoby zbrodnię lub działania,
  • czynach skierowanych przeciwko osobom ze względu na ich płeć lub małoletniość.
Prawa uchodźców w Polsce